(le Róislín)

(Athphostáil  24 Iúil 2012: “Fáilte na Madraí roimh Lennox, Cuid 2” sa ghnáthfhormáid, ní i gcólúin “taobh le taobh” ; reposting on 7/24/12 of “The Dogs’ Welcome to Lennox, Pt. 2” in regular format, not in side-by-side columns)

Since the first version of this came out in columns that weren’t ailínithe go maith, I’m reposting it in regular sequential order, Irish (in bold), English, Irish (in bold) , English, etc.

Seo an dara cuid den dialóg idir na madraí, tar éis bhás Lennox (2005-12).  Tá Bran agus Sceolaing (madraí Fhionn Mhic Chumhail), Gelert (madra Llywelyn Fawr), Maida (madra an Uasail Walter Scott) agus Lennox sa chluain in aice le Droichead an Tuar Ceatha (The Rainbow Bridge).  Níl Bran agus Sceolaing sa chuid seo den dialóg; tá siad i gcuid 1 agus arís, go gearr, i gcuid 3.  Tosaíonn an chuid seo leis an líne dheireanach a bhí i gcuid 1, le haghaidh leanúnachais (i. forluíonn siad).

Fáilte na Madraí roimh Lennox (cuid 2), le Róislín / The Dogs’ Welcome to Lennox (part 2), by Róislín

10) Gelert: Sin é, maith an madra, maith thú.  Nach maith é, a Maida?

10)  Gelert: That’s it, good dog, well done.  Isn’t he good, Maida?

 

11) Maida (fiachú Sir Walter Scott):  Is maith, cinnte.  Madra den scoth, madra gan smál.

11) Maida (Sir Walter Scott’s deerhound):  Yes, indeed.  A fine dog, a perfect unblemished dog.

 

12) Lennox: Gan smál, ach mo chraiceann!  Na cneácha!  Ní bheadh daoine ag iarraidh a bheith ag breathnú orm, ag déanamh peataireachta orm agus an chuma seo orm.  An … an … an í an chlaimhe atá orm?  Níor shíl mé riamh go mbeadh an chlaimhe orm.  Is deacair fiú an focal sin a rá.

12) Lennox: Unblemished?  But what about my skin?  The wounds!  No one would want to look at me or pet me, with me looking like this.  Is … is … is it mange?  I never thought I’d have mange.  It’s difficult even to say the word.

 

13) Maida: Ní hea, ní hea, a Lennox.  Is cuma faoi na rudaí sin anois.  Agus féach ort.  Níl na cneácha ort anois.  D’imigh siad nuair a tháinig tú go dtí an Droichead.

13) Maida: No, no, Lennox.  It doesn’t matter about that now.  And look at you.  There are no wounds on you now.  They disappeared when you came to the Bridge.

 

14) Lennox:  An Droichead?  Cén Droichead?

14)  Lennox: The Bridge?  What Bridge?

 

15) Maida: Droichead an Tuar Ceatha.  Tá a fhios agat, The Rainbow Bridge.

15) Maida: Droichead an Tuar Ceatha.  You know, The Rainbow Bridge.

 

16) Lennox: Ó, sea chuala mé faoi, i mBéarla, ar ndóigh.

16) Lennox: Oh, yes, I heard about it, in English, of course.

 

17) Maida: Tá a fhios agat go mbíonn ár spioraid beo go deo trasna an Droichid, nach bhfuil?

17) Maida: You know that our spirits live forever, over the Bridge, don’t you?

 

18) Lennox: Ní raibh mé cinnte.  Ní fhaca mé aon rud.  Níor mhothaigh mé aon rud.

18) Lennox: I wasn’t sure.  I didn’t see anything.  I didn’t feel anything.

 

19) Maida: Amanna ní mhothaítear.  Agus cogar, an bhfuil a fhios agat, cé go bhfuil mé anseo tá dealbh díom sa domhan eile, an t-iardhomhan sin,  bhuel, dhá dhealbh, leis an fhírinne a rá, ní ach ceann amháin acu atá i gceist agam anois.  An ceann ag Abbotsford, an áit a raibh mo dhuine, Sir Walter Scott, ina chónaí ann.  Agus tá véarsa beag scríofa ansin.  Ar mhaith leat é a chloisteáil?

19) Maida: Sometimes nothing is felt.  And, listen, do you know, even though I’m here, there is a statue of me in the other world, that former world, well, two statues, to tell the truth, but I’m only referring to one of them now.  The one at Abbotsford, the place where my human, Sir Walter Scott lived.  And there is a short verse written there.  Would you like to hear it?

(le leanúint / to be continued)